Anovulatoire cyclus: anovulatie is de belangrijkste oorzaak van onvruchtbaarheid

Met mislukte pogingen om zwanger te raken, beginnen vrouwen meer aandacht te besteden aan de menstruatiecyclus. Ze berekenen de "vliegende" dagen en houden de duur van de menstruatie nauwlettend in de gaten, waarbij ze vergeten de kwaliteit van de eisprong te controleren. Maar de aanwezigheid van kritieke dagen is nog geen indicatie dat het lichaam ovuleert. Anovulatoire cyclus (anovulatie) is een van de meest voorkomende oorzaken van onvruchtbaarheid bij vrouwen.

Wat is ovulatie en hoe verhoudt dit zich tot zwangerschap

Het lichaam van een gezonde, seksueel volwassen vrouw is volledig aangepast voor conceptie, het baren van een kind en de bevalling. Het feit dat alles in orde is met het voortplantingssysteem kan worden beoordeeld aan de hand van de stabiliteit van de maandelijkse processen - ovulatie en menstruatie.

"data-medium-file =" https://i0.wp.com/medcentr-diana-spb.ru/wp-content/uploads/2017/10/anavolyatornyiy-tsikl.jpg?fit=450%2C298&ssl=1? v = 1572898613 "data-large-file =" https://i0.wp.com/medcentr-diana-spb.ru/wp-content/uploads/2017/10/anavolyatornyiy-tsikl.jpg?fit=831%2C550&ssl = 1? V = 1572898613 "src =" https://i0.wp.com/medcentr-diana-spb.ru/wp-content/uploads/2017/10/anavolyatornyiy-tsikl.jpg?resize=891%2C590 " alt = "Anavolyator-cyclus" width = "891" height = "590" srcset = "https://i0.wp.com/medcentr-diana-spb.ru/wp-content/uploads/2017/10/anavolyatornyiy-tsikl.jpg? w = 891 & ssl = 1 891w, https://i0.wp.com/medcentr-diana-spb.ru/wp-content/uploads/2017/10/anavolyatornyiy-tsikl.jpg?w=450&ssl=1 450w, https://i0.wp.com/medcentr-diana-spb.ru/wp-content/uploads/2017/10/anavolyatornyiy-tsikl.jpg?w=768&ssl=1 768w, https: //i0.wp. com / medcentr-diana-spb.ru / wp-content / uploads / 2017/10 / anavolyatornyiy-tsikl.jpg? w = 831 & ssl = 1 831w "size =" (max-width: 891px) 100vw, 891px "data-recalc -dims = "1" />

Ovulatie is de rijping en afgifte van een volwassen ei uit de eierstok in de eileiders voor bevruchting. Menstruatie is een bloeding die de slijmlaag (endometrium) uit de baarmoeder verwijdert, die elke nieuwe cyclus vormt, en een onbevrucht ei. Als bevruchting heeft plaatsgevonden, hecht het ei zich aan de wanden van de baarmoeder en begint de menstruatie niet..

Na de bevalling wordt de cyclus hervat, en dus elke maand van jaar tot jaar. Maar soms vormt het ei om de een of andere reden niet of rijpt het niet. Een pathologische aandoening waarbij er geen ei vrijkomt, klaar voor bevruchting, wordt anovulatie genoemd..

Anovulatoire cyclus is een periode van menstruatiebloeding in één fase, waarin er geen ovulatie is en de vorming van een corpus luteum. De regelmaat van het begin van de menstruatie kan worden gehandhaafd..

Er zijn twee soorten anovulatoire cyclus:

• fysiologisch - normaal;
• pathologisch - behandeling vereist.

Anovulatie kan van tijd tot tijd voorkomen, tot meerdere keren per jaar, en dit wordt als normaal beschouwd. Met de leeftijd komen dergelijke mislukkingen steeds vaker voor en gaan ze soepel over in de menopauze. Maar het komt voor dat zelfs een jonge vrouw helemaal niet ovuleert - dit is een goede reden om onvruchtbaarheid te diagnosticeren en te behandelen.

Wat is een anovulatoire cyclus?

Zoals de naam al doet vermoeden, is de anovulatoire cyclus de periode waarin een vrouw de eisprong mist. Voor degenen die niet van plan zijn voor kinderen, beschermd zijn of hier geen belang aan hechten, gebeurt anovulatie vaak onopgemerkt. Dit komt door de bijzonderheid van menstruatiebloedingen - menstruatie kan zoals gewoonlijk plaatsvinden.

In de normale menstruatiecyclus wordt de aanmaak van het hormoon progesteron, dat de bloeding op kritieke dagen reguleert, gestimuleerd door het vrijkomen van het ei. Het is dit hormoon dat het lichaam van een vrouw helpt om regelmatig ongesteld te worden. Tijdens de anovulatoire cyclus kunnen onvoldoende progesteronspiegels baarmoederbloedingen van een andere aard veroorzaken, wat wordt aangezien voor menstruatie..

Oorzaken van anovulatie

Een menstruatiecyclus zonder ovulatie komt het meest voor bij twee verschillende leeftijdsgroepen:

• Meisjes die net volwassen zijn geworden. Adolescenten ervaren meestal anovulatoire cycli een jaar na hun eerste menstruatie (menarche).
• Vrouwen in de buurt van de menopauze (40 tot 50 jaar). Significante hormonale veranderingen vinden plaats in hun lichaam..

In beide gevallen veroorzaakt het gebrek aan ovulatie plotselinge veranderingen in de hormoonspiegels..

Bij vrouwen in de vruchtbare periode, chronische anovulatie. De redenen:

• hormonale (endocriene) stoornissen, ovariële disfunctie;
• ontstekingsziekten van het voortplantingssysteem, soa's;
• te hoog (obesitas) of te laag lichaamsgewicht (anorexia);
• extreme fysieke activiteit;
• late puberteit, vroege menopauze;
• hoge niveaus van het hormoon prolactine;
• ernstige stress
• klimaatverandering.

Andere redenen zijn mogelijk, bijvoorbeeld onderontwikkeling van de eierstokken, genetische problemen, etc..

Indirecte tekenen van anovulatie, wat wijst op hormonale stoornissen:

• haargroei op het gezicht en lichaam op ongebruikelijke plaatsen;
• acne;
• bloeden of "bekladden" buiten de cyclus;
• problemen met conceptie.

Tekenen dat er geen ovulatie is opgetreden

Het belangrijkste teken van anovulatie is de afwezigheid van menstruatie. De rest van de symptomen zijn minder opvallend, maar ze kunnen behoorlijk worden berekend, wetende hoe het normale proces verloopt..

Tekenen van normale ovulatie, opgemerkt tussen 7-14 dagen na de laatste periode:

• Veranderingen in de aard en hoeveelheid vaginale afscheiding gedurende de hele cyclus - van vloeistof transparant tot stroperige, melkachtige kleur.
• Pijn, spanning van de borstklieren.
• Sensaties trekken in het ovariumgebied, onderbuik.
• Basale temperatuur springt.
• Verhoogd libido.

Lees meer over de methoden voor het bepalen van ovulatie in ons artikel "Wat is ovulatie".

Basale temperatuur tijdens anovulatoire cyclus

Een van de tekenen van anovulatie die thuis kan worden gedetecteerd, is een schending van de basale lichaamstemperatuurgrafiek..

Bij gezonde vrouwen doorloopt de cyclus alle fasen, waarbij de eisprong gepaard gaat met een lichte temperatuurstijging - tot 37 graden. Basale temperatuur wordt rectaal gemeten. Als er geen ovulatie optreedt, wordt de temperatuur gedurende de hele periode normaal gehouden..

Hoe anovulatie correct te diagnosticeren?

Wanneer een vrouw lange tijd geen menstruatie heeft of de cyclus erg onstabiel is - met lange tussenpozen - kan anovulatie zeer snel worden gediagnosticeerd. Het is voldoende om een ​​klein onderzoek te ondergaan. De gynaecoloog schrijft voor:

Als de analyse voor progesteron geen duidelijk resultaat opleverde en de echografie geen ovariële pathologieën vertoonde, worden aanvullende onderzoeken uitgevoerd:

Anovulatiebehandeling

De behandeling bestaat uit het elimineren van de oorzaak van ovulatiefalen. Het is belangrijk om te begrijpen dat zelfbehandeling van deze pathologie volledig is uitgesloten. Het belangrijkste advies: volg alle voorschriften van uw arts.

De gynaecoloog kan voorschrijven:

• Hormonale medicijnen. Er zijn medicijnen die het ovulatieproces stimuleren. Ze beïnvloeden de rijping van de follikels, verhogen het oestrogeengehalte en verbeteren het vermogen van het ei om de eierstok te verlaten. Dergelijke medicijnen worden alleen voorgeschreven nadat ze alle tests hebben doorstaan, omdat onjuiste doseringen tot een nog slechtere toestand leiden - ovariële hyperstimulatie. Het is ook belangrijk om te weten dat met hormonale stimulatie van de ovulatie meerdere eieren tegelijk kunnen rijpen, wat zal leiden tot meerlingzwangerschappen..
• Antibiotica, antivirale middelen. Als er infecties worden gevonden, moeten ze worden behandeld. Zelfs met het herstel van de cyclus en ovulatie, zal het ontstekingsproces in het voortplantingssysteem vroeg of laat leiden tot onvruchtbaarheid. SOA's worden geassocieerd met problemen zoals obstructie van de buisjes, hydrosalpinx - etterende ontsteking van de eierstok, waarin het eenvoudigweg smelt.
• Chirurgie. Als anovulatoire cycli geassocieerd zijn met orgaanpathologieën, wordt een operatie uitgevoerd.
• Veranderingen in levensstijl. Als cyclusstoornissen verband houden met externe invloeden, zoals voeding of levensstijl, omvat de behandeling het aanpassen van voedingsgewoonten en matiging van de lichaamsbeweging. Het kan ook zijn dat u te maken krijgt met overgewicht of juist aankomt.
  

Soms is het geluk van het moederschap erg moeilijk voor een vrouw, dus probeer geen ziekten te beginnen en neem tijdig contact op met een gynaecoloog.

Als je een fout vindt, selecteer dan een stuk tekst en druk op Ctrl + Enter

Anovulatoire cyclus

De anovulatoire cyclus is een cyclus van de menstruatie van een vrouw waarbij de uiterlijke tekenen van het ovulatieproces karakteristiek blijven, maar als gevolg daarvan wordt de menstruatie zelf niet uitgevoerd. Elke dergelijke menstruatiecyclus begint met de rijping van het ei in de eierstokken van de follikels, maar de afgifte van het volwassen ei in de buikholte vindt niet plaats. Als gevolg hiervan beginnen functioneel mislukte follikels af te breken. Als gevolg hiervan is er een afname van de hoeveelheid oestrogeen in het bloed van de vrouw, wat valse bloedingen veroorzaakt, wat soms wordt aangezien voor menstruatiebloedingen. Deze ziekte is te behandelen met medicijnen of operaties. In dit geval is het belangrijk om de afwijking tijdig te diagnosticeren en de behandeling te starten..

De anovulatoire cyclus wordt ook wel de eenfasige menstruatiecyclus genoemd, waarbij het corpus luteum niet wordt gevormd, wat regelmatige baarmoederbloeding veroorzaakt. Elke volwassen follikel produceert oestrogeen en geeft daardoor toe aan regressieve veranderingen, die baarmoederbloedingen veroorzaken en de vorming van het corpus luteum tegenspreken. Het menstruatieproces vereist niet de verplichte voorbereidingen van het baarmoederslijmvlies, daarom kan elke bloeding vrij realistisch worden vrijgegeven in elke toestand van de baarmoeder.

Anovulatoire cycli worden gediagnosticeerd bij 3% van de vrouwen ter wereld, wier menstruatiecycli worden afgewisseld met ovulatiecycli. Bij fysiologische hormonale pieken zoals puberteit, borstvoeding, menopauze, wordt de anovulatoire cyclus als normaal beschouwd. Als systematische anovulatoire cycli verschijnen, praten artsen in dit geval over de pathologische aard van de ziekte. In dit geval kan de anovulatoire cyclus een directe oorzaak zijn van anovulatoire bloeding en onvruchtbaarheid..

Typische pathogenese van de anovulatoire cyclus

In de eierstokken gaan tijdens de anovulatoire cyclus perioden van follikelontwikkeling en afbraak, verschillend in duur en kenmerken, voorbij. De anovulatoire cyclus wordt gekenmerkt door oververzadiging van de werking van oestrogenen, die onder invloed moeten zijn van het progestagene hormoon progesteron, dat niet optreedt bij de anovulatoire cyclus. In zeer zeldzame situaties is de anovulatoire cyclus vergelijkbaar met hypoestrogenisme..

De ontwikkeling van het niveau van oestrogene invloed beïnvloedt het endometrium van verschillende typen.

Follikelatresie wordt de oorzaak van hormonale verstoring, en dit wordt al de oorzaak van de ontwikkeling van de anovulatoire cyclus en de oorzaak van dergelijke menstruatiebloedingen. Tijdens elke anovulatoire cyclus begint het baarmoederslijmvlies slecht te werken en daarom zal de anovulatoire cyclus gepaard gaan met bloedingen, transudaties en necrose. De bovenste lagen van het baarmoederslijmvlies zijn vrij onstabiel en vallen vaak uiteen, wat bloedingen veroorzaakt, maar als er geen zelfafstoting van het baarmoederslijmvlies is, gaat de ontwikkeling van bloedingen gepaard met diapedese van erytrocyten. Soms neemt het hyperestrogenisme niet af en blijft de uitscheiding van oestrogeen in de urine redelijk stabiel gedurende de huidige anovulatoire cyclus.

Met de rijping van de menstruatie in de puberteit kan de oorzaak van de anovulatoire cyclus het ontbreken van de vereiste verhouding van luteïniserende en luteotrope hormonen zijn, waarvan de synthesereacties op 16-jarige leeftijd het meest actief worden..

De gynaecologie van het vrouwelijk lichaam met menopauze ontwikkelt zich in omgekeerde verhouding:

• de cyclische afscheiding is verstoord;
• er is een toename van de gonadotrope invloed.

Dergelijke onsystematische afwisselingen van volledige menstruatie- en anovulatoire cycli met het verwelken van de voortplantingsfunctie gaan gepaard met veranderingen in de aard van de menstruatie en de duur van de cyclus zelf.

Wat is de manifestatie van de anovulatoire cyclus?

In de geneeskunde manifesteert de anovulatoire cyclus zich op verschillende manieren. Door routinematige observatie is het bijna onmogelijk om de anovulatoire cyclus te bepalen, waarvan de tekenen met het blote oog onzichtbaar zijn. Menstruatiebloeding verschilt heel vaak helemaal niet in de regelmaat van optreden en het volume van afscheiding uit anovulatoire.

Tijdens hyperestrogenisme gaat de bloeding gepaard met overvloedige en langdurige bloeding, vergelijkbaar met menorragie. In dit geval worden schendingen van de standaardgrootte van de baarmoeder waargenomen, deze neemt aanzienlijk toe, verandert de dichtheid, de baarmoederhals wordt zachter en wordt bedekt met een interne keelholte. Als gevolg hiervan veroorzaakt hevig bloeden bloedarmoede..

Hypoestrogenisme daarentegen wordt gekenmerkt door schaarse bloedingen. Een gynaecologisch onderzoek laat een verminderde baarmoeder zien met een lange conische nek, de interne keelholte blijft gesloten, de vaginale passages zijn smaller.

Tijdens de anovulatoire cyclus met de menopauze heeft een vrouw niet de mogelijkheid om zwanger te worden. De reden is hormonale onbalans, in de geneeskunde wordt deze aandoening hormonale onvruchtbaarheid genoemd.

Oorzaken anovulatoire cyclus

Bij gemiddelde gezonde vrouwen worden anovulatoire cycli praktisch niet waargenomen tijdens de reproductieve leeftijd. In zeldzame gevallen wisselen anovulatoire cycli af met menstruatiecycli, maar worden ze niet gekenmerkt door consistentie. Bij dergelijke vrouwen kan de anovulatoire cyclus eenmaal worden geactiveerd met een scherpe klimaatverandering of een verandering in de geografische zone..

De meest voorkomende redenen voor de ontwikkeling van een anovulatoire cyclus van fysiologische oorsprong zijn leeftijdsgebonden veranderingen in het vrouwelijk lichaam, zoals:

• puberteit;
• zwangerschap, borstvoeding;
• climax.

In de natuur zijn de anovulatoire cyclus en zwangerschap, evenals postpartum herstel van het vrouwelijk lichaam nauw met elkaar verbonden. Zodra de vrouw in de bevalling de menstruatiecyclus herstelt, blijft deze cyclus bij 50% van de vrouwen die borstvoeding geven in één fase anovulatoir.

De redenen voor de ontwikkeling van een pathologische anovulatoire cyclus zijn onder meer:

• ovariële disfunctie;
• hypothalamus-hypofyse regulatie van de menstruatiecyclus.

Ovariële disfunctie heeft een directe impact op de ontwikkeling van de anovulatoire cyclus. Ten eerste wordt de anovulatoire cyclus sterk beïnvloed door ontstekingsprocessen in de eierstokken of bijbal. Ten tweede kan een onjuiste interne afscheiding van de eierstokken ook leiden tot menstruele onregelmatigheden. Ten derde wordt de verminderde prestatie van de schildklier de eerste reden voor het optreden van enkelfasige anovulatoire cycli.

Bij foutieve processen van hypothalamus-hypofyse-regulering wordt het volgende opgemerkt:

• onvoldoende productie van de hoeveelheid FSH, waardoor de volledige rijping van de follikel onmogelijk is, waardoor de follikel zijn vermogen om te ovuleren verliest;
• LH-tekort;
• hormonale instabiliteit;
• overmatige prolactineproductie.

Heel vaak wordt de ontwikkeling van anovulatoire cycli beïnvloed door aangeboren afwijkingen van het voortplantingssysteem, vertraagde seksuele ontwikkeling, genetische pathologieën.

Diagnostiek van de anovulatoire cyclus

De eenvoudigste en meest gebruikelijke methode voor het diagnosticeren van een anovulatoire cyclus is het bepalen van de basale temperatuur. Een volledige menstruatiecyclus gaat gepaard met een verhoging van de basale temperatuur tijdens de activering van de progesteronfase. De enkelfasige temperatuur blijft tijdens de anovulatoire cyclus.

Een actief oestrogeen effect in de anovulatoire cyclus wordt gedetecteerd op basis van functionele tests (symptoom van de "pupil" tijdens een eenfasecyclus, een positief fenomeen van de varen), colpocytologische gegevens.

De belangrijkste tekenen van de anovulatiecyclus zijn de afwezigheid van een dominante follikel, die gemakkelijk kan worden bepaald met behulp van dynamische ultrasone straling bij het onderzoeken van de eierstokken.

Een van de doorslaggevende benaderingen voor het diagnosticeren van de anovulatoire cyclus is gynaecologische curettage van de baarmoederholte vóór de zogenaamde menstruatie. Daarna is een histologisch onderzoek van het schrapen verplicht. Bevestiging van de afwezigheid in de analyse van secretoire veranderingen in het endometrium duidt op een schending van de menstruatiecyclus en de actieve ontwikkeling van de anovulatoire cyclus.

Opheldering van de etiologische redenen voor de ontwikkeling van de anovulatoire cyclus wordt uitgevoerd door de toestand van de schildklier, het hypothalamus-hypofysehormonale systeem en de bijnierschors te bestuderen. Allerlei soorten ontstekingsprocessen in de geslachtsorganen van een vrouw worden noodzakelijkerwijs gediagnosticeerd.

Maar aangezien de menstruatie- en anovulatoire processen onregelmatig kunnen wisselen, kan slechts een dynamische controle van zes maanden over de toestand van de follikelontwikkeling de diagnose nauwkeurig maken.

Behandeling van de anovulatoire cyclus

Ten eerste is het belangrijk om te begrijpen dat de behandeling van de anovulatoire cyclus alleen mogelijk is als de patiënt dat wenst. Ten tweede is een endocrinoloog specialist in deze ziekte. Ten derde is het onmogelijk om uit te stellen als er een vermoeden van een ziekte bestaat. Als ten minste enkele van de symptomen worden gedetecteerd, is het belangrijk om meteen een arts te raadplegen. Een langdurige pijnlijke toestand van de vrouwelijke geslachtsorganen bedreigt de ontwikkeling van onvruchtbaarheid en duidelijke veranderingen in het baarmoederslijmvlies. De afwijkingen die de arts op tijd opmerkt, kunnen worden gestimuleerd door kunstmatig geïnduceerde ovulatie en onderdrukking van overmatige proliferatie.

Hormonale behandeling van anovulatoire cycli wordt met tussenpozen uitgevoerd, verwijzend naar de mate van oestrogeenverzadiging.

Om de hervatting van een volwaardige menstruatie te stimuleren, worden preparaten met een gonadotrope invloed voorgeschreven, maar alleen na de voorlopige curettageprocedure.

Bij fysiologische anovulatie tijdens de puberteit of aan het einde van de vruchtbare leeftijd, borstvoeding, is behandeling niet vereist.

Wat kan de prognose zijn na behandeling van anovulatoire cycli?

Het is erg belangrijk om een ​​behandeling correct te ontwikkelen voor anovulatoire cycli. Na het volledig te hebben voltooid, kan ongeveer 40% van de vrouwen die aan de ziekte lijden met succes een kind verwekken, dragen en baren..

Een vrouw moet heel voorzichtig en voorzichtig zijn met haar gezondheid. Voor jezelf zorgen moet gepaard gaan met voldoende voeding, een rationele verdeling van de werktijden en rusttijden. Elke vrouw moet regelmatig naar de gynaecoloog gaan om de gezondheid van haar geslachtsdelen te controleren, voor bescherming tegen schimmels te zorgen en besmetting van gifstoffen te voorkomen.

Anovulatoire menstruatiecycli

De in de follikel gerijpte eicel is volledig klaar voor bevruchting. Het vernietigt het membraan en komt via de buikholte in de eileider terecht. Dit proces wordt ovulatie genoemd. Het komt meestal voor in het midden van de menstruatiecyclus. Maar door bepaalde factoren kan het eerder of later beginnen. Als een vrouw actief een zwangerschap plant, moet ze haar menstruatiecyclus nauwlettend volgen. Door de exacte ovulatieperiode te achterhalen en geslachtsgemeenschap te plannen, kunt u de kans op bevruchting zoveel mogelijk vergroten.

Wat is de menstruatiecyclus

De menstruatiecyclus is een normale verandering in het voortplantingssysteem van een vrouw met een zekere stabiliteit. Tegen de puberteit blijven er ongeveer 500.000 eieren in de eierstokken. Hun vrijlating is cyclisch. Elke maand groeit een van de follikels waarin het ei zich bevindt in omvang. Uiteindelijk scheurt de schaal. Er blijft een gele vlek op zijn plaats. Het rijpe ei wordt naar de eileider gestuurd, waar het kan worden bevrucht wanneer het het sperma ontmoet. Vervolgens komt het embryo de baarmoeder binnen voor implantatie op de binnenwand. Deze laatste, die zich voorbereidt op deze ontmoeting, wordt dikker en groeit om het toekomstige embryo optimale omstandigheden te bieden..

Als tijdens de ovulatie geen zwangerschap optreedt, wordt de binnenbal van de baarmoeder afgewezen. Dit leidt tot het begin van menstruatiebloedingen. Meestal vindt de rijping van eieren plaats in het midden van de cyclus, rekening houdend met de eerste dag van de menstruatie. Dat wil zeggen, als 28 dagen verstrijken van de ene menstruatie naar de tweede, dan daalt de eisprong op 13-14.

Hoe het begin van de eisprong te bepalen

Tegenwoordig zijn er veel manieren om met grote waarschijnlijkheid de dag van de eisprong te achterhalen, zowel thuis als in klinische of laboratoriumomgevingen. De eenvoudigste hiervan is de online rekenmachine. Deze tool berekent automatisch vruchtbare dagen. Om dit te doen, moet u de datum van de eerste dag van de menstruatie en de duur van de cyclus aangeven. De visuele kalender geeft het vruchtbare venster weer, gemarkeerd in een specifieke kleur.

Belangrijk! Vruchtbaarheidsvenster - een kort tijdsinterval vóór de eisprong, op de dag van het begin en in de komende uren, wanneer de kans om zwanger te worden honderd procent nadert.

Hoe lang duurt de eisprong?

Het rijpingsproces van het ei vindt plaats tijdens de maandelijkse cyclus. Maar het verlaten van de follikel verloopt zeer snel, vergezeld van een scherpe verandering in hormonale niveaus. De ovulatie duurt gemiddeld 16 tot 32 uur.

Maandelijkse cycli zijn niet altijd ovulatoir (gunstig voor conceptie). Normaal gesproken ovuleert elke vrouw niet gedurende 2-3 maanden per jaar. Als zwangerschap het hele jaar door niet voorkomt bij regelmatige geslachtsgemeenschap, moet u medische hulp zoeken. In sommige gevallen is stimulatie van de ovulatie vereist door het niveau van FSH-hormonen te verhogen. Onder normale omstandigheden worden ze gesynthetiseerd in de voorste hypofyse onder invloed van hypothalamusregulatoren. Het is FSH dat de rijpingsfase van het ei activeert.

Wat zijn de voorbodes van de eisprong die je alleen kunt zien

Bij veel vrouwen blijft het ovulatieproces onopgemerkt, maar door goed naar het lichaam te luisteren, kun je veel voorlopers herkennen. Er zijn er verschillende - dit zijn:

1. Veranderingen in de structuur van vaginale afscheiding. Een paar dagen voor het loslaten van het ei neemt de hoeveelheid slijm toe en wordt het elastischer. Op deze manier bereidt het lichaam zich voor op het opnemen en verplaatsen van sperma door de eileiders, die plaatsvindt onder invloed van de productie van een speciaal eiwit.
2. Pijn in het gebied van de borstklieren. Gevoelige borsten veroorzaakt door verhoogde niveaus van het hormoon progesteron.
3. De locatie van de baarmoederhals veranderen. Tijdens de ovulatie wordt de laatste zachter en stijgt hoger. Thuis kunt u dit controleren door palpatie en uw handen grondig te wassen..
4. Verhoogde zin in seks. Voorbereidend op de bevruchting wordt het lichaam van de vrouw volledig herbouwd. Libido is over het algemeen sterker in het midden van de maandelijkse cyclus..
5. Bloedige problemen. Sommige vrouwen hebben bloeddeeltjes in hun slijm. Het wordt veroorzaakt door follikelruptuur of veranderingen in het endometriumweefsel.
6. Scherpe buikpijn. Ongeveer 20% van de vrouwen ervaart een pijnlijke schok bij het loslaten van het ei. Het wordt ovulatoir syndroom genoemd. Meestal is de spasme aan één kant gelokaliseerd in de onderbuik.
7. Het uiterlijk van winderigheid. Door hormonale veranderingen kan een licht opgeblazen gevoel optreden. Het symptoom is vooral merkbaar bij slanke vrouwen..
8. Misselijkheid en hoofdpijn. Dezelfde hormonale veranderingen veroorzaken vaak milde tekenen van zwangerschap..

Gedrag van het vrouwelijk lichaam na ovulatie

Na het loslaten van het ei begint de tweede fase van de menstruatiecyclus. Het heet luteaal. Dit komt door de actieve productie van het hormoon luteïniserende hypofyse. Op de plaats waar de follikel scheurde, wordt een corpus luteum gevormd - een endocrien orgaan. Deze laatste heeft de vorm van een ronde formatie. De kleur is geel. Hier komen hormonen vrij die bijdragen aan een toename van de dikte van het baarmoederslijmvlies, ter voorbereiding op de implantatie van het embryo.

Wat is een anovulatoire cyclus

Veel vrouwen ervaren het fenomeen menstruatiebloeding. Ze worden regelmatig herhaald met een interval van 24-28 dagen. Maar in de cyclus is er geen proces van rijping en afgifte van het ei. Daarom wordt het anovulatoir genoemd.

In de regel bereiken een of meer follikels tijdens deze periode het pre-ovulatoire stadium. Deze hebben een bepaalde grens bereikt en ondergaan atresie (omgekeerde ontwikkeling). In het lichaam neemt het niveau van oestrogeen sterk af, wat bloedingen veroorzaakt. Het uiterlijk van dergelijke afscheidingen verschilt praktisch niet van menstruatie..

Redenen voor het ontbreken van ovulatie

Er zijn veel redenen waarom het vrijkomen van een eicel niet plaatsvindt. Meestal worden jonge meisjes (tijdens de puberteit) en premenopauzale vrouwen hiermee geconfronteerd. Pathologische aandoeningen op volwassen leeftijd in de vruchtbare leeftijd worden waargenomen wanneer de hormonale niveaus worden verstoord:

• gebrek aan de hypofyse;
• een teveel aan schildklierhormonen;
• de aanwezigheid van een hypofysetumor;
• nierfalen.

De emotionele toestand van een vrouw, chronische ziekten, vermoeidheid en andere factoren hebben een duidelijk effect op de ovulatie. Tijdens psychische stoornissen wordt de productie van ganadotropine-afgevende factor geremd. Deze stof wordt door de hypothalamus uitgescheiden om de synthese van FSH te stimuleren. Andere aspecten die het risico op niet-ovulatie verhogen, zijn onder meer:

• ernstige fysieke activiteit en overdreven actieve sporten;
• groot gewichtsverlies van meer dan 10%;
• het nemen van medicijnen van een bepaald type (kalmerende middelen, hormonen van het corticosteroïd-type);
• duur- en chemotherapiebehandelingen ondergaan.

Late en vroege ovulatie: waarom de timing van cycli verandert

Zelfs bij vrouwen met een regelmatige maandelijkse cyclus kan de releasedatum van het ei met 1-2 dagen worden verschoven..

Belangrijk! Bij regelmatige verkorting van de folliculaire fase is er een hoog risico op conceptieproblemen.

Vroege ovulatie

Een vrouw die actief een zwangerschap plant, moet schema's bijhouden en tests uitvoeren om veranderingen in de maandelijkse cyclus te volgen. Als uit metingen blijkt dat de ovulatie op dag 11 heeft plaatsgevonden, is het waarschijnlijk dat de eicel de follikel heeft gescheurd voordat de fase van voldoende ontwikkeling was bereikt. Het lichaam is in dit stadium nog niet klaar voor bevruchting. Het slijm in de vagina heeft een dichte structuur die het binnendringen van sperma verhindert. Het baarmoederslijmvlies op de wanden van de baarmoeder wordt niet vergroot tot de vereiste dikte, wat een obstakel wordt voor de implantatie van het embryo, zelfs bij het begin van de bevruchting.

Deskundigen blijven de oorzaken van vroege ovulatie bestuderen. Onder de meest waarschijnlijke zijn:

• sterke stressvolle situaties;
• verstoring van de normale relatie tussen de hypothalamus en de hypofyse;
• natuurlijke leeftijdsgebonden veranderingen die een te snelle groei van de follikel veroorzaken;
• roken, misbruik van alcoholische dranken, koffie;
• de aanwezigheid van gynaecologische ziekten;
• stoornissen van de werking van het endocriene systeem.

In zeldzame gevallen veroorzaakt hormonale onbalans het begin van de eisprong onmiddellijk na de menstruatie. Bovendien kan folliculaire rijping in verschillende eierstokken op verschillende tijdstippen plaatsvinden. De verkeerde afstemming van cycli is de oorzaak van zwangerschap tijdens geslachtsgemeenschap tijdens de menstruatie.

Late ovulatie

Bij sommige vrouwen wordt de ovulatiefase pas op de 20e dag van de cyclus geactiveerd. Dit gebeurt ook als gevolg van hormonale onbalans in een complex uitgebalanceerd systeem, dat de hypothalamus, de hypofyse en de eierstok omvat. Verstoringen gaan vaak vooraf aan de menopauze. Ze kunnen worden veroorzaakt door stress of door een bepaalde groep medicijnen te nemen - antidepressiva, corticosteroïden en medicijnen voor de behandeling van tumoren.

Late ovulatie verhoogt het risico op chromosomale afwijkingen. In het ontwikkelingsproces kan de foetus van zo'n ei worden afgestoten of aangeboren pathologieën krijgen. Als de rijping van follikels in verschillende eierstokken niet gelijktijdig is, is het vrijgeven van een van de eieren mogelijk vlak voor de menstruatie.

Belangrijk! Tijdens het geven van borstvoeding kunnen talrijke anovulatoire cycli en vergrote folliculaire fasen optreden. Deze verschijnselen worden als natuurlijk beschouwd.

Een andere reden voor late ovulatie is het ondergewicht van een vrouw. Dit komt omdat het volume vetweefsel een direct effect heeft op de oestrogeenproductie. Een onvoldoende aantal van deze laatsten vertraagt ​​de ontwikkeling en rijping van het ei.

Hoe een maandelijkse cyclus te herstellen

Om te optimaliseren en tot een normale maandelijkse cyclus te leiden, moet u contact opnemen met een gekwalificeerde gynaecoloog die een behandeling zal voorschrijven na diagnose en identificatie van de oorzaken van de schendingen. De meest voorkomende maatregelen zijn in dit geval:

1. Een kuur met orale anticonceptiva volgen. Deze medicijnen veroorzaken een rebound-effect. Na het voltooien van de cursus wordt de ovulatie geactiveerd, die drie cycli duurt. Bij langdurig gebruik van anticonceptie kan het herstel 6 tot 24 maanden duren.
2. Stimulatie. Bij afwezigheid van pathologische ziekten (tumoren, bijnierinsufficiëntie, enz.), Kunnen speciale stimulerende geneesmiddelen (antioestrogene, gonadotrope, hCG, leuproreline) worden voorgeschreven.
3. Ondersteunde reproductie. Als het onmogelijk is om de eisprong te herstellen, biedt de moderne geneeskunde innovatieve technologieën voor conceptie. Dit zijn complexe drugschema's, de introductie van een donorei, enzovoort..

Belangrijk! Je kunt geen zelfmedicatie doen met hormonale medicijnen. Ze kunnen ernstige stoornissen in het lichaam veroorzaken en onvruchtbaarheid veroorzaken..

Ovulatie is een natuurlijk, zeer belangrijk proces in het vrouwelijk lichaam en bereidt alle organen en systemen voor op de conceptie en ontwikkeling van het embryo. Constante monitoring van de timing van het begin kan de kans op zwangerschap vergroten. Talrijke schema's en tools helpen hierbij, waaronder een online rekenmachine, teststrips, basale temperatuurmeting, laboratoriumtests. Als bevruchting niet is gebeurd met een goede planning gedurende het hele jaar, is het noodzakelijk om een ​​onderzoek te ondergaan. Bij meer dan de helft van de vrouwen wordt de eicelcyclus na adequate behandeling hersteld en treedt zwangerschap op in de komende twee jaar. Bovendien kunt u met moderne technieken uw doel bereiken, zelfs als er geen eisprong is. Het is hier belangrijk om geduldig te zijn en de aanbevelingen van de arts zorgvuldig op te volgen..

Video van de mechanismen van de menstruatiecyclus - waarom menstruatie optreedt?

- Ga terug naar de inhoudsopgave van de sectie "Gynaecologie"

Editor: Iskander Milevski. Publicatiedatum: 3.2.2019

Anovulatoire cyclus: definitie, tekenen, symptomen en behandeling

Anovulatoire cyclus wordt begrepen als menstruatie zonder de ontwikkeling van het corpus luteum met behoud van menstruatiebloedingen. In dit geval worden de proliferatieprocessen van het baarmoederslijmvlies waargenomen en is de secretoire fase, die normaal gesproken zou moeten plaatsvinden na de eisprong onder invloed van het gevormde corpus luteum, afwezig..

Dergelijke cycli kunnen zelfs bij vrouwen periodiek worden waargenomen zonder enige gezondheidsafwijkingen, vooral tijdens de vorming van de menstruatiecyclus bij adolescente meisjes, tijdens het geven van borstvoeding en tijdens de menopauze (uitsterven van de menstruatie). Welke tekenen en symptomen duiden op dit fenomeen en welke behandeling wordt aangeboden aan meisjes en vrouwen - lees het artikel.

Ontwikkelingsredenen

Bij bijna alle gezonde vrouwen in de vruchtbare leeftijd zijn dergelijke verschijnselen relatief zeldzaam (1-3% van alle gevallen) en kunnen ze worden afgewisseld met normale menstruatieperioden. Anovulatie wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door een klimaatverandering bij verhuizing naar andere geografische regio's..

De meest voorkomende oorzaken (fysiologisch) zijn de processen van leeftijdsgebonden veranderingen in het vrouwelijk lichaam - puberteit, evenals het uitsterven van de voortplantingsfunctie (menopauze of menopauze). Een vergelijkbare aandoening, als fysiologisch proces, is kenmerkend voor zwangerschap en borstvoeding na de bevalling. In het geval van hervatting van ritmische bloeding bij de helft van de vrouwen die borstvoeding geven, is de cyclus ook anovulatoir..

In een staat van anovulatoire cyclus is het onmogelijk om zwanger te worden

Als pathologie die moet worden gecorrigeerd, wordt de anovulatoire cyclus waargenomen met baarmoederbloeding veroorzaakt door verminderde rijping van de follikels, gebrek aan luteale fase en ovulatie, onvruchtbaarheid.

De oorzaken van de pathologische cyclus zijn bijna altijd schendingen van het hypothalamus-hypofyse-systeem, dat direct alle fasen van de menstruatiecyclus controleert, evenals ovariële disfunctie.

Overtredingen van de hypothalamus-hypofyse-regulatie komen tot uiting in onvoldoende productie van follikelstimulerend hormoon, als gevolg hiervan kan de follikel niet rijpen en treedt het ovulatieproces niet op, evenals een tekort aan lactotroop hormoon, een verandering in de verhouding van alle geslachtshormonen, in zeldzame gevallen een overmatige productie van prolactine door de hypofyse.

De ziekte kan worden veroorzaakt door ontstekingsprocessen in de eierstokken of aanhangsels, verminderde rijping van geslachtshormonen, functionele veranderingen in de schildklier of bijnierschors, infecties, neuropsychiatrische stoornissen, intoxicatie, vitaminetekort of andere voedingsstoornissen. Vaak wordt een vergelijkbare aandoening waargenomen met verschillende defecten van het voortplantingssysteem, vertraagde seksuele ontwikkeling, genetische pathologie.

Pathogenese van de ziekte

Tijdens de ziekte in de eierstokken kunnen groeiperioden optreden, verschillend in duur en aard, evenals de omgekeerde ontwikkeling van de follikel. Als de cyclus van ontwikkeling en beweging niet wordt gewijzigd, neemt de concentratie van het hormoon oestrogeen snel toe, anders neemt het monotoon langzaam toe. De anovulatoire cyclus wordt gekenmerkt door een overmaat aan werking van dit hormoon, dat niet wordt vervangen door de invloed van het hormoon progesteron. In zeldzame gevallen is er een afname van oestrogeen.

Als zich tijdens de pathologie menstruatiebloeding ontwikkelt, duidt dit op een afname van de invloed van geslachtshormonen, die wordt veroorzaakt door een afname van de follikel.

In de adolescentie, wanneer de vorming van de menstruatie optreedt, wordt een dergelijke cyclus veroorzaakt door het ontbreken van de vereiste hoeveelheid luteotrope en luteïniserende hormonen, waarvan de synthese pas op de leeftijd van 15-16 jaar het vereiste niveau bereikt. In de climacterische periode worden vergelijkbare veranderingen waargenomen, alleen in omgekeerde volgorde. De afwisseling van ovulatoire en anovulatoire cycli tijdens de menopauze wordt vervangen door een verandering in de aard van de menstruatie en de duur van de cyclus.

Tekenen van niet-ovulatie

De ziekte kan worden vermoed door een aantal karakteristieke symptomen. Niet alle vrouwen merken subjectief het begin van de eisprong op, voor sommigen is deze periode bijna onmerkbaar.

De slijmafscheiding die optreedt tijdens de eisprong, die niet besmettelijk van aard is, is nogal vezelig en duurt enkele dagen. Als er geen dergelijke afscheiding is, ervaart de vrouw geen ongemak in de onderbuik of in het gebied van een van de eierstokken, dan kan worden aangenomen dat de cyclus anovulatoir is.

Daarnaast is de basale temperatuur belangrijk. Tekenen - constante basale temperatuur tijdens de cyclus, de afwezigheid van schommelingen. De ongelijke duur van de cyclus, de verlenging of afname ervan, kan ook indirect deze pathologie aangeven..

Menstruatiecyclus kalender

Deze wijzigingen kunnen echter door andere redenen worden veroorzaakt. Andere symptomen zijn onder meer het ontbreken van een verhoogde gevoeligheid, een lichte toename van de grootte van de borstklieren, rugpijn, een lichte toename van het gewicht.

Bovendien kan pathologie worden vermoed tijdens laboratoriumtests: een bloedtest voor progesteron, het niveau van hypofysehormonen 1-1,5 dagen vóór de datum van de verwachte ovulatie. Als deze indicatoren niet veranderen, kunnen we waarschijnlijk praten over de aanwezigheid van pathologie. U kunt ook echografie gebruiken om deze aandoening te bevestigen, terwijl follikels onveranderd in grootte zullen worden waargenomen, evenals de afwezigheid van proliferatie van het endometriummucosa.

Symptomen

De anovulatoire cyclus kan zich op verschillende manieren klinisch manifesteren. Menstruatiebloeding, die gewoonlijk bij deze aandoening optreedt, mag niet verschillen van die van normale menstruatie in de hoeveelheid verloren bloed en regelmaat.

Met een toename van de oestrogeenspiegels gaat bloeding meestal gepaard met overvloedige en langdurige bloeding, zoals baarmoederbloeding. In dit geval is er een toename van de baarmoeder, een toename van de dichtheid en een verzachting van de nek. Dergelijke bloedingen kunnen uiteindelijk leiden tot de ontwikkeling van bloedarmoede..

Als de oestrogeenspiegels dalen, wordt daarentegen weinig en verkorte menstruatiebloedingen waargenomen. De baarmoeder is verkleind, de baarmoederhals loopt taps toe.

Anovulatoire cyclus en zwangerschap

Bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd gaat dit fenomeen gepaard met de onmogelijkheid van zwangerschap of hormonale onvruchtbaarheid. In dit geval is de hulp van een gynaecoloog nodig, die een volledig onderzoek zal uitvoeren en de oorzaak van anovulatie zal vaststellen en de juiste behandeling (hormonaal) zal voorschrijven.

Als zwangerschap op geen enkele manier optreedt, is het noodzakelijk om een ​​specialist te raadplegen om de mogelijkheid van pathologie uit te sluiten

Behandeling

Aangezien de pathologie gepaard gaat met onvruchtbaarheid en uitgesproken veranderingen in het endometrium, is het belangrijkste doel van de behandeling het ovulatieproces te stimuleren en overmatige groei van het endometrium te onderdrukken..

Hormoontherapie voor deze aandoening wordt uitgevoerd in periodieke cycli, afhankelijk van het oestrogeenniveau..

• Om de juiste menstruatiecyclus na voorlopige curettage van het endometrium te stimuleren, worden de zogenaamde gonadotrope geneesmiddelen (choriogonine) voorgeschreven.
• Een week voor de menstruatie zijn intramusculaire injecties van een progesteronoplossing aangesloten. Norkolut-tabletten worden ook voorgeschreven. In aanwezigheid van een pathologie die optreedt bij een toename van de oestrogeenconcentratie en overmatige proliferatie van het baarmoederslijmvlies, worden synthetische progestagenen (ovuleen, metrulene, infectiousdin, orosteron, biseurine) gedurende verschillende cycli getoond.

Als de anovulatoire cyclus wordt veroorzaakt door chronische ontsteking van de aanhangsels, wordt een complexe behandeling van deze ziekte uitgevoerd

Fysiologische anovulatie tijdens de vorming van menstruatie, menopauze, borstvoeding vereist geen behandeling.

Preventie en prognose

Met de juiste ontwikkeling en implementatie van de behandeling treedt zwangerschap op bij 30-40% van de vrouwen.

Om deze aandoening te voorkomen, moet meer aandacht worden besteed aan de gezondheid van adolescente meisjes, een rationeel regime van rust en activiteit, goede voeding, tijdige behandeling van extragenitale en genitale pathologie; preventie van toxische effecten op het werk, infectieziekten.

Effecten

Bij systematische herhalingen van dit fenomeen kan onvruchtbaarheid ontstaan. In de gynaecologie wordt deze aandoening al als pathologisch beschouwd en wordt deze anders behandeld..

Let goed op je lichaam en luister naar de toestand ervan.

Tekenen van anovulatoire cyclus

Tijdens de zwangerschapsplanning worden vrouwen meer alert op hun menstruatie en de frequentie ervan. Sommigen beginnen de ovulatie regelmatig te volgen, wat het mogelijk maakt om de afwezigheid of onstabiele manifestatie te bepalen. Anderen leren over de anovulatoire cyclus wanneer ze worden geconfronteerd met meerdere mislukte pogingen om zwanger te worden..

Wat is een anovulatoire cyclus

De anovulatoire cyclus wordt als één fase beschouwd: alleen de eerste follikelfase van de periode is aanwezig. De dominante follikel rijpt niet, zoals in het normale verloop van de cyclus. De menstruatie wordt gekenmerkt door de afwezigheid van ovulatie en de daaropvolgende luteale fase, de ontwikkeling van het corpus luteum komt niet voor, die ontstaat uit de wanden van een barstende follikel die een rijp ei heeft vrijgegeven.

Omdat er geen volwassen vrouwelijke cel is, is conceptie onmogelijk. Daarom zal de gynaecoloog bij een conceptieprobleem allereerst anovulatoire cycli uitsluiten.

Komt er later menstruatie

Na een periode zonder ovulatie wordt menstruatiebloeding waargenomen. De menstruatie met anovulatoire cyclus kan op hetzelfde moment als gewoonlijk beginnen, maar vaak mislukt het begin van de afscheiding. Het is bijna onmogelijk om het verschil tussen normale menstruatie en bloeding alleen te vinden na een anovulatoire cyclus..

Meestal gaat deze periode gepaard met hyperestrogenisme, wat kan leiden tot overmatige proliferatie van het baarmoederslijmvlies. Bloeden na een dergelijke cyclus is hevig, met een onderzoek met twee handen, een toename van de baarmoeder en een zachte, losse nek met een enigszins open keelholte. Hypoestrogenisme komt minder vaak voor. Hier, integendeel, zal er weinig bloeden zijn, een kleine omvang van de baarmoeder en een langwerpige conische nek.

Hoe te begrijpen of ovulatie is opgetreden

Tekenen van een anovulatoire cyclus zijn niet altijd gemakkelijk op te sporen; indirect kan een vrouw de volgende symptomen opmerken:

• afwezigheid van pijn in de borstklieren, tintelingen, pijn in de onderbuik trekken van een van de eierstokken ongeveer halverwege de menstruatiecyclus (op voorwaarde dat de vrouw eerder voelde hoe ovulatie plaatsvond);
• eerder of later begin van de menstruatie en een verandering in de timing van bloeding.

Om precies te weten te komen of de rijping en het vrijkomen van het ei is opgetreden, moet u zich wenden tot een serieuzere diagnose van de anovulatoire cyclus:

1. Folliculometrie. Op de 10e dag van de menstruatie wordt een echo gemaakt om de aanwezigheid van een dominante follikel te identificeren. Als er geen wordt gevonden, zal er in deze cyclus geen ovulatie zijn. De specialist kan ook polycysteuze ziekte opmerken (de aanwezigheid van veel licht vergrote follikels, maar geen van hen is klaar om te rijpen). Een ander onderzoek moet worden gedaan op de 15e of 16e dag, wanneer u een corpus luteum kunt vinden, dat verscheen op de plaats van een gescheurde follikel waaruit een volwassen ei naar buiten kwam, of om de afwezigheid van ovulatie te bevestigen. De arts zal de dikte van het baarmoederslijmvlies meten om hypo- of hyperestrogenisme te identificeren, wat zal helpen bij verdere behandeling.
2. Een basale temperatuurgrafiek opstellen. Het wordt onafhankelijk thuis uitgevoerd. Elke ochtend tegelijkertijd, zonder uit bed te komen, moet u uw rectale temperatuur meten. Uit de verkregen waarden wordt een grafiek opgesteld. Hierop kunt u de aanwezigheid van ovulatie ontdekken, voordat er een temperatuurdaling is, en op het moment dat het ei vrijkomt, stijgt het met ongeveer 0,5 graden.
3. Diagnostische curettage van het endometrium aan de vooravond van de menstruatie met daaropvolgende histologische analyse.

Nadat de afwezigheid van ovulatie is bevestigd, worden studies uitgevoerd naar de hormonen van het hypothalamus-hypofyse-systeem, die de menstruatie, schildklierhormonen en een aantal gynaecologische tests beïnvloeden.

Redenen voor het ontbreken van ovulatie

De redenen voor een anovulatoire cyclus kunnen verschillen:

• hormonale stoornissen van het hypothalamus-hypofyse-systeem;
• aandoeningen in de schildklier;
• ziekten van de bekkenorganen;
• meerdere cysten in de eierstokken;
• het begin van de vroege menopauze;
• ontstekingsprocessen van het baarmoederslijmvlies en de baarmoederhals;
• eerder verkeerd gekozen anticonceptie gebruiken;
• onevenwichtige voeding, vitaminetekort;
• overwerk, stress, gebrek aan slaap;
• overmatige fysieke activiteit.

Een andere reden voor het ontbreken van ovulatie kunnen hormonale veranderingen zijn in de voortplantingsorganen die verband houden met de puberteit of het begin van de menopauze, evenals met zwangerschap en borstvoeding. De afwezigheid van ovulatie om dergelijke redenen wordt door gynaecologen niet als een pathologie beschouwd..

Bij gezonde vrouwen zijn 1-2 anovulatoire cycli per jaar toegestaan ​​binnen het normale bereik, zonder aanwijsbare reden of in verband met klimaatverandering (bijvoorbeeld een reis op vakantie).

Anovulatie als oorzaak van onvruchtbaarheid

In de anovulatoire cyclus scheurt de follikel niet met het vrijkomen van een volwassen ei, klaar voor bevruchting. Na zo'n cyclus begint de menstruatie nog steeds, wat betekent dat de aanwezigheid van menstruatie helemaal geen indicator is van vruchtbaarheid..

Een van de manifestaties van onvruchtbaarheid bij vrouwen is een pathologische afwezigheid van ovulatie. Daarom is het uiterst belangrijk om een ​​gynaecoloog te raadplegen zodra er een vermoeden is van een probleem..

Behandeling

Een manier om een ​​gebrek aan ovulatie te behandelen, is door orale anticonceptiva te geven om de eierstokken te laten rusten. Na enkele maanden pillen te hebben genomen en vervolgens te worden geannuleerd, beginnen de voortplantingsorganen wraakzuchtig te werken, soms ovuleren beide ovaria tegelijkertijd.

Een andere manier is om de ovulatie te stimuleren door hormonale medicijnen in te nemen. De behandeling wordt uitgevoerd volgens het volgende schema:

1. Vóór het begin van de menstruatie wordt endometriumschrapen uitgevoerd.
2. Vanaf de 2e dag van de cyclus worden gonadotrope geneesmiddelen gebruikt (choriogonine).
3. Op de 6-8e dag worden intramusculaire progesteroninjecties voorgeschreven. De therapie wordt gecontroleerd met behulp van folliculometrie. De arts kan de dosis hormonen verhogen of de behandeling in deze cyclus stopzetten, afhankelijk van de aanwezigheid en grootte van de dominante follikel en de toestand van het baarmoederslijmvlies.

Als de hormoontherapie na de ovulatie succesvol is, kan de gynaecoloog progesteron (Duphaston, Utrozhestan) voorschrijven ter ondersteuning van de functie van het corpus luteum. Verdere annulering van het medicijn vindt plaats na de tests en de beslissing van de arts.

Bij een gebrek aan ovariële functie wordt oestrogeentherapie uitgevoerd. Als de reden ligt in ontsteking van de aanhangsels of chronische adnexitis, wordt complexe therapie met het gebruik van vitamine C voorgeschreven.

Bij verschillende mislukte pogingen om een ​​kind te verwekken, moet u niet naar de dokter gaan. De specialist zal u helpen de reden voor wat er gebeurt te begrijpen en een tijdige behandeling voorschrijven, met als resultaat de gewenste zwangerschap.

Anovulatoire cyclus: oorzaken, symptomen en behandeling

Anovulatoire cyclus is een menstruatiecyclus die wordt gekenmerkt door de afwezigheid van ovulatie. In deze cyclus is er ook geen ontwikkelingsfase van het corpus luteum, maar de baarmoederbloeding blijft aanhouden. Anovulatie kan worden veroorzaakt door klimaatverandering, leeftijdsgebonden veranderingen, borstvoeding en ovariumziekte..

Inhoud:

Oorzaken van ovulatiestoornis

Voor het begin van de zwangerschap is het juiste verloop van de eisprong vereist. Het hangt gedeeltelijk af van hormonen. Elke verstoring van het lichaam van zelfs een van de hormonen kan vruchtbaarheidsproblemen veroorzaken. Onregelmatige of afwezige menstruatie betekent dat de eisprong niet plaatsvindt in uw normale maandelijkse cyclus, wat op zijn beurt de zwangerschap kan vertragen of moeilijk kan maken.

De meest voorkomende oorzaak van ovariumaandoeningen is het polycysteus ovariumsyndroom (PCOS).

Meestal bevat de eierstok 5 of 6 onrijpe blaasjes, die zichtbaar zijn op echografie. De foto voor polycysteus ovariumsyndroom laat veel meer ontwikkelde en onvolgroeide blaasjes zien dan normaal.

Het is vermeldenswaard dat polycysteuze ovariumziekte een verzameling verschillende symptomen is die deel uitmaken van dezelfde onderliggende aandoening. Vrouwen met PCOS hebben zelden alle mogelijke symptomen, waarvan de meest voorkomende de volgende zijn:

• overmatig lichaamshaar,
• onregelmatige of afwezige menstruatie,
• problemen met zwangerschap,
• overgewicht,
• acne.

Gebrek aan ovulatie in de reproductieve cyclus is moeilijk te herkennen omdat maandelijkse bloeding zelfs in de anovulatiecyclus kan optreden. Hoe een dergelijke cyclus te herkennen en wat zijn de methoden voor de behandeling ervan?

Ovulatie is de periode in de vrouwelijke voortplantingscyclus waarin de Graaf-follikel scheurt, het ei wordt vrijgegeven en vervolgens de eileider binnengaat. Dit is de bereidheid van het vrouwelijk lichaam voor bevruchting. Als ovulatie niet plaatsvindt in de voortplantingscyclus, hebben we het over een anovulatoire cyclus, waarbij de vrouw steriel is. Zie ook: Fasen van de menstruatiecyclus bij vrouwen en hun kenmerken.

Hoe u zelf de anovulatoire cyclus kunt bepalen

Niet alle vrouwen kunnen nauwkeurig bepalen op welk punt in de cyclus ze de eisprong ondergaan, vooral omdat dit niet gepaard gaat met spectaculaire en zichtbare symptomen. Vrouwen die goed weten wanneer ze ovuleren, zien meestal karakteristieke signalen in hun lichaam - dit kunnen afscheiding of pijn in de onderbuik zijn. Meestal is de afscheiding overvloedig, transparant en verschijnt er ook ernstige ovariële pijn. Een ander symptoom is een verandering in lichaamstemperatuur. Naast zelfobservatie kan de diagnose van ovulatie worden vergemakkelijkt door speciale tests of het gebruik van gespecialiseerde computers om cycli te volgen..

De volgende symptomen duiden meestal op een gebrek aan ovulatie:

• onregelmatige cycli (korter dan 21-24 dagen of meer dan 35 dagen),
• geen verhoging van de lichaamstemperatuur tijdens verwachte ovulatie,
• geen symptomen die eerder gepaard gingen met ovulatie, zoals buikpijn.

Anovulatoire cyclus: waarom er geen ovulatie is

Er kunnen veel factoren zijn. Onze mentale toestand beïnvloedt de ovulatie. Neurosen, ernstige stress, anorexia of depressie zijn de belangrijkste oorzaken op dit gebied. Een gebrek aan ovulatie kan ook worden geassocieerd met de consumptie van hormonale anticonceptiva. De bron van de anovulatoire cyclus kunnen veranderingen in de hypofyse zijn - tumoren, ontsteking of een disfunctie van de eierstok (bijvoorbeeld cysten). Anovulatie kan ook het gevolg zijn van een schildklieraandoening, polycysteus ovariumsyndroom of het nemen van bepaalde medicijnen zoals antihistaminica of psychotrope medicijnen. Hyperandrogenisme (overdreven productie van mannelijke geslachtshormonen door de eierstokken of bijnieren) kan ook een specifieke oorzaak zijn. Verhoogde prolactinespiegels in het bloed hebben ook een negatieve invloed op de ovulatie..

Hoe anovulatoire cyclus te genezen en zwanger te worden

Als u niet ovuleert, moet u uw arts raadplegen, die, na de reden te hebben gevonden, een passende behandeling zal aanbevelen. Dit kan onder meer een hormoonbehandeling of anticonceptie zijn. De therapie duurt meestal maximaal 6 maanden, maar heeft veel nadelen, het beïnvloedt bijvoorbeeld de conditie van de nieren of de lever. Een andere vorm is psychologische ondersteuning - als de reden natuurlijk ligt in een stressvolle toestand.

Stimulatie en monitoring van ovulatie

Het belangrijkste doel is om de rijping en ovulatie van eicellen te induceren bij patiënten met een overtreding van dit proces. Stimulatie wordt uitgevoerd wanneer er geen indicaties zijn voor het gebruik van geassisteerde reproductiemethoden (intra-uteriene inseminatie en in-vitrofertilisatie).

Het meest gebruikt om de eisprong te stimuleren zijn: Clomifeencitraat (Clostilbegit)

Het is een effectief, goedkoop en gemakkelijk te gebruiken medicijn (tabletten). De belangrijkste indicaties voor behandeling zijn:

• onvruchtbaarheid door gebrek aan ovulatie (meestal tegen de achtergrond van polycysteus ovariumsyndroom (PCOS) of andere oorzakelijke factoren),
• onvruchtbaarheid met een ongedefinieerde oorzaak (in bepaalde situaties),
• voorbereiding op intra-uteriene inseminatie (bij een geselecteerde groep vrouwen).

Een positieve ovariële respons op pillen komt voor in 60-80% van de gevallen. Zwangerschap komt voor in meer dan 70% van de gevallen, velen slagen erin zwanger te worden in de eerste drie behandelingscycli.

Gonadotropins

Dit zijn natuurlijke hormonen: FSH (folliculair stimulerend hormoon) of LH (luteïniserend hormoon). Dezelfde hormonen in de natuurlijke cyclus worden geproduceerd door de hypofyse..

Indicaties voor het stimuleren van ovulatie met gonadotropines zijn:

• ovulatiestoornissen veroorzaakt door hypogonadotroop hypogonadisme,
• disfunctie van de hypothalamus-hypofyse, wanneer het gebruik van clomifeencitraat niet tot het verwachte resultaat leidde,
• intra-uteriene inseminatie, in-vitrofertilisatie.

Het basisprincipe van stimulatie is om het te controleren door middel van echografie, en in sommige gevallen bij het beoordelen van de serumestradiolconcentratie als een determinant van de normale blaasjesfunctie.

Farmacologische inductie van ovulatie

De belangrijkste oorzaak van onvruchtbaarheid is ovulatie bij vrouwen met PCOS. Stimulerende medicijnen worden meestal in pillen gegeven voor cyclus 2 tot 5. Als gevolg van het gebruik slaagt 60-80% van de vrouwen erin om de eisprong te bereiken, en ongeveer 20% van hen wordt zwanger. Deze medicijnen mogen slechts enkele maanden worden ingenomen en de behandeling moet worden gecontroleerd. Als er geen reactie op stimulatie is, worden gonadotropines toegediend. De introductie van gonadotropines vereist ervaring en zorgvuldige monitoring van de rijping van follikels in de eierstok vanwege het aanzienlijke risico op ernstige complicaties zoals meerlingzwangerschappen en ovarieel hyperstimulatiesyndroom.

Chirurgische stimulatie van ovulatie

De behandeling wordt alleen uitgevoerd bij vrouwen die een (niet-succesvolle) ovulatiebehandeling met medicatie hebben ondergaan. Tijdens laparoscopie worden verschillende puncties in de eierstokken gemaakt. Met deze operatie kunt u de ovulatiecycli enige tijd herstellen. De procedure wordt niet meerdere keren uitgevoerd vanwege het risico op complicaties. Deze omvatten postoperatieve verklevingen en verminderde ovariële reserve.

Remming van prolactinesecretie

Polycysteuze ovariumziekte kan worden geassocieerd met overmatige afscheiding van prolactine, een hormoon dat wordt geproduceerd in de hypofyse. Onder fysiologische omstandigheden is het verantwoordelijk voor de melkproductie tijdens borstvoeding. Daarnaast is de overmatige afscheiding en daardoor een te hoge concentratie in het bloed een van de redenen voor het ontbreken van ovulatie. Onvruchtbaarheidsbehandeling omvat de toediening van geneesmiddelen die de secretie van prolactine remmen.

Reageerbuisbevruchting

Vrouwen die een zwangerschap plannen, moeten basale diagnostische tests ondergaan voordat ze ovulatie-stimulerende geneesmiddelen introduceren. Als een van beide partners aanvullende vruchtbaarheidsbeperkende factoren heeft, moeten kunstmatige voortplantingstechnieken worden overwogen.

Ovulatie herstellen via dieet

10% gewichtsverlies bij vrouwen met PCOS met obesitas of overgewicht kunnen de oorzaken van onvruchtbaarheid compenseren en de normale ovulatie herstellen, zelfs in 50% van de gevallen.

Adequate voeding en verhoogde fysieke activiteit verhogen de gevoeligheid van lichaamsweefsels voor insuline. De activiteit van androgenen in de eierstok wordt verbeterd en het wordt mogelijk voor de juiste ontwikkeling van de follikel en ovulatie. Gewichtsverlies heeft ook gunstige effecten op het verbeteren van het metabolisme van koolhydraten en lipiden, insulinesecretie, insulineresistentie en symptomen van hyperandrogenisme..